Naukowcy odkryli zaskakujące szczegóły dotyczące działania insuliny w ludzkim organizmie – hormonu kluczowego dla regulacji poziomu glukozy we krwi i rozwoju cukrzycy.
To przełomowe odkrycie może przyczynić się do skuteczniejszego leczenia cukrzycy typu 2 oraz umożliwić wcześniejsze jej rozpoznanie – nawet zanim wystąpią pierwsze objawy choroby.
W artykule opublikowanym w czasopiśmie Cell, badacze z Uniwersytetu Kopenhaskiego przedstawili dowody na to, że każdy człowiek posiada unikalny i zróżnicowany poziom oporności na insulinę na poziomie molekularnym.
Odkrycie tego „molekularnego odcisku palca” wrażliwości na insulinę podważa dotychczasowy, binarny podział na osoby zdrowe i osoby chore na cukrzycę typu 2.
– Zaobserwowaliśmy ogromne zróżnicowanie w zakresie wrażliwości na insulinę, nawet wśród osób uznawanych za zdrowe, jak również wśród pacjentów z cukrzycą typu 2. Niektórzy chorzy na cukrzycę typu 2 reagują na insulinę lepiej niż osoby zdrowe. Nasze badanie pokazuje, że musimy odejść od schematu dzielenia ludzi na tylko dwie grupy i uwzględnić indywidualne różnice – mówi dr hab. Atul Deshmukh z Novo Nordisk Foundation Center for Basic Metabolic Research (CBMR) przy Uniwersytecie Kopenhaskim, współautor badania.
Badania prowadzone były we współpracy z Karolinska Institutet w Szwecji oraz Steno Diabetes Center w Danii.
Lepsza diagnostyka i spersonalizowane leczenie
Przełomowe wyniki uzyskano dzięki zastosowaniu zaawansowanej analizy białek – proteomiki – do badania wpływu insuliny na tkankę mięśniową. Dzięki tej metodzie zespół badawczy przeanalizował zmiany molekularne w próbkach mięśni pobranych od ponad 120 osób.
Analizy wykazały, że niektóre białka zmieniają się w sposób przewidywalny wraz z rozwojem insulinooporności. Te „molekularne sygnatury” mogą w przyszłości pomóc w identyfikacji osób zagrożonych cukrzycą wcześniej, niż pozwalają na to obecne metody kliniczne – nawet przed wystąpieniem objawów.
– Poznając molekularne sygnatury insulinooporności, tworzymy podstawy medycyny precyzyjnej w cukrzycy typu 2, dostosowanej do indywidualnego pacjenta. Nasze badania to istotny krok w tym kierunku – dodaje prof. Anna Krook z Karolinska Institutet, współautorka publikacji.
Co więcej, naukowcom udało się wykorzystać te molekularne „odciski palców” do precyzyjnego przewidywania, jak dobrze organizm reaguje na insulinę.
– Kiedy połączymy dogłębne dane kliniczne z molekularnymi sygnaturami insulinooporności, uzyskujemy znacznie pełniejszy obraz mechanizmów działania insuliny, co możemy wykorzystać do tworzenia spersonalizowanych terapii – mówi Jeppe Kjærgaard Northcote, pierwszy autor publikacji i badacz w CBMR.
Źródło: Cell, University of Copenhagen – The Faculty of Health and Medical Sciences
