Kobiety, które doświadczyły cukrzycy ciążowej, mają zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 w latach po porodzie. U tych, u których dochodzi do rozwoju tej przewlekłej choroby, można wyróżnić trzy „klastry” – każda z odmiennym molekularnym mechanizmem napędzającym chorobę, jak wynika z nowego badania naukowców z Uniwersytetu w Pittsburghu, opublikowanego dziś w czasopiśmie Diabetes/Metabolism Research and Reviews.
Owe klastry wskazują na potencjalne cele dla podejścia opartego na medycynie precyzyjnej w leczeniu cukrzycy typu 2.
„W badaniach nad cukrzycą typu 2 wiele szlaków metabolicznych powtarza się wielokrotnie, a zrozumienie związków przyczynowo-skutkowych jest trudne” – powiedział główny autor badania, dr Saifer Khan, członek zespołu badawczego Instytutu Medycyny Naczyniowej Uniwersytetu w Pittsburghu i Centrum Medycznego VA w Pittsburghu. „Dzięki badaniu tej populacji o bardzo wysokim ryzyku mogliśmy skupić się na bardzo wczesnych etapach choroby i uprościć analizę tych szlaków metabolicznych”.
Zespół badawczy skupił się na 225 kobietach, które miały historię cukrzycy ciążowej i u których cukrzyca typu 2 rozwinęła się w ciągu 12 lat od porodu. Grupa badana została wyłoniona z uczestniczek badania The Study of Women, Infant Feeding and Type 2 Diabetes After Gestational Diabetes (SWIFT Study). Naukowcy wykorzystali próbki krwi pobierane okresowo w trakcie rozwoju choroby przewlekłej, stosując modelowanie komputerowe i algorytmy uczenia maszynowego do analizy danych metabolomicznych, proteomicznych i genomicznych, a także klinicznych, takich jak poziomy trójglicerydów, insuliny i glukozy.
Badacze ustalili, że w jednym klastrze rozwój cukrzycy był napędzany dysfunkcją komórek beta trzustki; w drugim – insulinoopornością; a w trzecim – mieszanką obu tych czynników. Około 50% uczestniczek badania należało do tego „mieszanego” klastra.
Praca ta rozwija wcześniejsze badania opublikowane przez zespół w czasopiśmie Science Advances, które jako pierwsze zidentyfikowały molekularne mechanizmy przejścia od cukrzycy ciążowej do cukrzycy typu 2.
Celem przyszłych badań jest opracowanie metod umożliwiających łatwe określenie, do którego klastra należy dana kobieta, co pozwoliłoby na wczesne interwencje zapobiegające rozwojowi cukrzycy typu 2.
Współautorami badania byli dr Zhang Xiangyu i dr Babak Razani z Uniwersytetu w Pittsburghu oraz Centrum Medycznego VA w Pittsburghu; Juile Van i dr Michael B. Wheeler z Uniwersytetu w Toronto; dr Stacey Alexeeff z Kaiser Permanente Northern California; oraz dr Erica P. Gunderson z Kaiser Permanente Northern California i Kaiser Permanente Bernard J. Tyson School of Medicine.
Źródło: Diabetes/Metabolism Research and Reviews, University of Pittsburgh
DOI: 10.1002/dmrr.70027
